Food design w Galerii Arsenał

Szóstego października w Galerii Arsenał odbyły się warsztaty z food designu, prowadzone przez Gosię Rygalik ze Studia Rygalik. O tej ciekawej parze można poczytać na ich stronie pod adresem Studio Rygalik. Znajdziecie tam ich projekty z całego świata, informacje o pomysłach i twórczości czy filmiki przedstawiające ich dzieła.

Warsztaty trwały mniej więcej trzy godziny, od około 11.00 w niedzielny poranek. Dzień wcześniej odbyła się edycja skierowana do dzieci. Założę się, że były one bardziej kreatywne, niż dorośli ;)

Czym jest food design? Wnioskując po dzisiejszych warsztatach – nikt tego tak naprawdę nie wie ;)

Dla jednych będzie to tworzenie nietypowej zastawy stołowej czy mebli do kuchni, baru i restauracji, dla innych może to być nouvelle cuisine i kuchnia molekularna, wycinanie ludzików z sera (pozdrawiam Aśkę ze szkolnej ławki z liceum ;) ) lub tworzenie bardziej rozbudowanych rzeźb z produktów spożywczych.

Można pójść w stronę projektowania nowych kształtów makaronu, kolorowania warstw biszkoptu na tort we wszystkie kolory tęczy albo jeszcze inaczej – inscenizowanie spotkań kulinarnych (od wystroju, ba, sposobu siedzenia, do odpowiedniej kolejności serwowania potraw w równie odpowiednio połączonych smakach).

Zapewne również uprawę arbuzów w prostokątnych pojemnikach czy tworzenie biżuterii z suchego makaronu można uznać za food design.

Na warsztatach nie przedstawiono nam jedynie słusznej definicji food designu, być może takiej po prostu nie ma. Najłatwiej więc stwierdzić, że jest nim wszystko, co oscyluje wokół jedzenia oraz sposobów jego podawania i spożywania (łącznie z aranżacją otoczenia, w jakim jest serwowane). Jeśli ktoś dysponuje konkretnymi definicjami, może nawet ciekawymi i kompetentnymi badaniami w tym temacie – bardzo proszę się dzielić tymi informacjami:) Mój adres e-mail jest do odnalezienia na blogu ;)

Czy warto się zagłębiać w coś, co nazwano „food design”? Na pewno jest to ciekawa wizualnie forma, z jednej strony jako przejaw sztuki, środek wyrazu artystycznego, z drugiej zaś – jako podanie jedzenia w ciekawy sposób na przyjęciu dla znajomych. Z całą pewnością przyciąga uwagę. Może być także tematem do szerokiej dyskusji, zarówno na forum towarzyskim, artystycznym (w końcu to design- projekt, projektowanie), jak i naukowym – dla socjologów, kulturoznawców, teoretyków i krytyków sztuki, nawet pewnie psychologów. Może tematem zainteresowaliby się również architekci, fizycy czy chemicy?

Na czym polegały proponowane przez Galerię Arsenał i Studio Rygalik warsztaty? Po krótkim wprowadzeniu w tematykę food designu przez Gosię, popartym prezentacją zdjęć, mieliśmy przystąpić do stworzenia „czegoś” z jedzenia. Bazą były całe bloki serów korycińskich z różnymi dodatkami (zioła, czarnuszka), a do nich mogliśmy wybierać, co tylko dusza zapragnie - różnego rodzaju świeże zioła i sałaty, owoce i warzywa, bakalie, a także marynaty (oliwki, ogórki, kapary, groszek).

Praca odbywała się w grupach lub indywidualnie, zależy, kto jaki zew natury poczuł ;) Przy naszym stoliku wszyscy pracowali indywidualnie (tak się złożyło, że było wśród nas czworo blogerów, między innymi Pan Misio).

Galeria Arsenał obiecała nam przesłać zdjęcia zrobione przez ich fotografa, jeśli  tylko je dostanę, to obiecuję wtedy pokrótce opisać, co przedstawiają. Zapewniam wszystkich, że każda z prac zawierała w sobie coś ciekawego. Nie we wszystkich na pewno pojawiła się koncepcja, o którą chodziło prowadzącej warsztaty. Wielu osobom Gosia podpowiadała, jak daną pracę ulepszyć (oczywiście mi też ;)) pod kątem zamysłu, jakiemu miało towarzyszyć nasze tworzenie.

Co mogę dodać na podsumowanie?

Warsztaty były ciekawe. Z początku byłam jak zwykle skrępowana obecnością zupełnie obcych mi osób i niewiele się odzywałam ;) (nie, nie oznacza to potrzeby wprowadzania zabaw zapoznawczych, one krępują jeszcze bardziej). Nie miałam też zupełnie pomysłu na to, co zrobić z pysznych serów korycińskich i towarzyszącemu im tłu w postaci warzyw i owoców. Dopiero teraz, jak jestem już u siebie, mam mnóstwo pomysłów - bardziej zahaczających o sztukę, niż kulinaria – szkoda mi jednak jedzenie marnować w aż takim stopniu ;)

I mimo, że obraz stworzony ze złego w smaku keczupu, w którym znajduje się dużo dodatków chemicznych nie jest aż takim marnotrawstwem, to jednak „materiał”, który nam udostępniono, najlepiej jest jeść… w czystej formie ;)

Z drugiej jednak strony – użycie drewnianych wykałaczek jako łącznika do przestrzennej rzeźby z przekąsek czy zastępowanie kawałków bloku sera lub bochenka chleba odpowiadającymi im innymi produktami, jest idealnym sposobem na połączenie zarówno „sztuki nowoczesnej”, jak i ekologii.

Może być też tak, że są to dwie odrębne dziedziny – ekologia i food design – a wtedy pod to drugie można wpleść każdy zamysł artystyczny, jaki tylko przyjdzie nam do głowy – o ile nadal będzie związany, w jakiejkolwiek formie, z żywnością.